بررسی رابطه بین حاکمیت بالینی و عملکرد سازمانی بیمارستان های اردبیل

زمینه: در کشورهای مختلف روش ها و ابزارهای متنوعی جهت ارتقاء کیفیت مراقبت های سلامت تا به امروز بکار گرفته شده اند. از میان این روش ها، حاکمیت بالینی برای نخستین بار توسط nhs انگلیس به عنوان استراتژی ارائه از سوی دولت و به منظور ارتقاء کیفیت مراقبت های بالینی در سال 1998 مطرح شد. حاکمیت بالینی به طور همزمان روی مسئولیت پذیری جهت حفظ سطح مراقبت های کنونی و نیز ارتقاء وضعیت کیفی مراقبت های آتی تاکید دارد. مواد و روش ها: هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطه بین حاکمیت بالینی و عملکرد سازمانی بیمارستان های اردبیل می باشد که با استفاده روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه در بین 600 نفر از بیماران، کارکنان، پزشکان و مدیران بیمارستان های اردبیل به روش نمونه گیری تصادفی ترکیبی انجام گرفته است. جهت بررسی فرضیه های تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون استفاده گردید. یافته ها: با توجه به نتایج تحلیل داده ها، بین حاکمیت بالینی و عملکرد سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد. از سوی دیگر، طبق نتایج جدول مقدار سطح معناداری f مشاهده شده برای مولفه های تحقیق سطح اطمینان 99/0 است، بنابراین می توان گفت که نتایج آزمون تحلیل واریانس استفاده از مدل خطی رگرسیون را مجاز می داند. همچنین با توجه به ضرایب تعیین همه مولفه های حاکمیت بالینی بر عملکرد تأثیر مثبت و معناداری دارد. در بین مولفه های حاکمیت بالینی، مولفه ممیزی بالینی با مقدار 163/0 کمترین تأثیر و مولفه مدیریت نیروی انسانی با مقدار 908/0 بیشترین تأثیر را بر عمکرد بیمارستان دارد. نتیجه: با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیق، مشارکت دادن بیماران در امور درمان، استفاده از اطلاعات و تجارب همراهان بیماران برای ارایه خدمات بیشتر به بیماران، تخصیص اعتبار ویژه برای بحث آموزش کارکنان و استفاده از تخصص کارکنان نخبه و باتجربه در حوزه آموش کارکنان امری ضروری محسوب می گردد.